Szczegóły

14 lipiec 2017

Odsłony: 6393

Był taki czas gdy nasza szkoła nosiła długą nazwę Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych i Mistrzostwa Sportowego, a jej „flagowym okrętem” było technikum, szczególnie ekonomiczne. To technikum w prestiżowym konkursie zostało uznane za Wiarygodną Szkołę. Gdy sięgniemy do przeszłości potrafiło tutaj uczyć się ponad tysiąc uczniów.

Dziś już nie ma Technikum ani tylu uczniów, ale aby zdobyć tamten certyfikat trzeba było włożyć OGROMNIE dużo wysiłku i mocno popracować nad efektem.
Tamci uczniowie odeszli, ale znaczna część grona pozostała po dziś dzień. Ci sami ludzie podobnie się angażują i równie ciężko pracują nad "dziś" trochę innej szkoły. Potencjał jest, doświadczenie także, tylko tych certyfikatów już nie przyznają. Choć chyba jednak nie o dyplom najbardziej tutaj chodzi, ale warto o nim pamiętać.

Uczestnictwo w Programie Wiarygodna Firma w kategorii Szkoła oraz otrzymanie prestiżowego wyróżnienia jakim jest Certyfikat Wiarygodności jest jasną deklaracją stosowania przez Szkołę odpowiednich standardów w zakresie edukacji, wychowania i bezpieczeństwa. Legitymowanie się znakiem firmowym Wiarygodnej Firmy w kategorii Szkoła jest skutecznym narzędziem budowania prestiżu placówki w regionie jak i w Polsce.

Uczestnictwo w elitarnej grupie Wiarygodnych Szkół gwarantuje:

 

• wyróżnienie się spośród innych szkół jako placówka wiarygodna, godna zaufania i działająca na odpowiednim, wymaganym poziomie,
• wzmocnienie wizerunku, prestiżu i zaufania do Szkoły ze strony uczniów i ich rodziców,

Celem projektu jest ułatwienie potencjalnym kandydatom na uczniów do Technikum wyboru takiej szkoły, która w pełni odpowie na ich potrzeby a także wyróżnia się na rynku edukacyjnym.

 

CZYM JEST PROGRAM WIARYGODNA SZKOŁA?

Kategoria Wiarygodna Szkoła powstała w odpowiedzi na rosnącą potrzebę promowania wiarygodnego i solidnego wizerunku polskich szkół, które reprezentują właściwy poziom edukacyjny i wychowawczy oraz zapewniają odpowiednie bezpieczeństwo swoich uczniom. Synonimem uczestnictwa w Programie jest przyznawany Certyfikat Wiarygodności, który jest dowodem spełnienia powyższych kryteriów i potwierdzeniem właściwych standardów funkcjonowania szkoły.

 

DLA KOGO PROGRAM WIARYGODNE TECHNIKUM?

Kategoria Wiarygodne Technikum jest Programem, który ma na celu wyróżnić najlepsze Technika w całej Polsce. Program ma charakter ogólnopolski, natomiast został opracowany z podziałem na poszczególne powiaty.

Program dedykowany jest szkołom, które przede wszystkim osiągają wysoki wskaźnik EWD (Edukacyjnej Wartości Dodanej). Jest to wskaźnik opracowywany przy współpracy z Ministerstwem Edukacji przez Instytut Badań Edukacyjnych. Wskaźnik ten dotyczy porównania wyników maturalnych z egzaminami gimnazjalnymi. W ten sposób wykazuje się, jaką efektywność/postęp dany uczeń wykonał w szkole.

Dodatkowo pod uwagę brane jest także Kryterium Bazy oraz Bezpieczeństwa. Szkoła wykazywać musi wysokie standardy w tych obszarach. W związku z tym, uczestnictwo w Programie uzależnione jest od pozytywnie przeprowadzonej weryfikacji. Szkoła może zdobyć dodatkowe punkty za udział w wielu projektach unijnych bądź jeśli prowadzi swoje autorskie projekty. Punktowana jest także ciekawa i innowacyjna baza oraz wszelkiego rodzaju działania prowadzone przez szkołę w celu zapewnienia uczniom bezpieczeństwa. Szczegóły procesu kwalifikacji i weryfikacji do Programu zawarte są w regulaminie.

 

A JAK PRZEBIEGA WERYFIKACJA SZKÓL PONADGIMNAZJALNYCH?

 Najważniejszym i jednocześnie niezbędnym warunkiem przystąpienia do Programu jest osiągnięcie przez szkołę wysokiego poziomu EWD. Szkoła w co najmniej dwóch podsumowaniach egzaminów maturalnych musi wykazać wysoką efektywność EWD, oznacza to wtedy, że jest ona szkołą sukcesu. Kolejnym krokiem weryfikacji jest zdobycie co najmniej 40 pkt. za infrastrukturę (w tym bazę edukacyjną oraz sportową) oraz co najmniej 40 pkt. w zakresie bezpieczeństwa. W opinii wielu dyrektorów szkół są to kryteria, które ważne są nie tylko z punktu widzenia szkoły, ale przede wszystkim uczniów, kandydatów i ich rodziców. Szkoła po takim trzystopniowym procesie weryfikacji otrzymuje tytuł Wiarygodnej Szkoły, co oznacza nadanie Certyfikatu a także licznych przywilejów, które przygotowane są dla Uczestników Programu.

MISJA PROGRAMU

Misją Programu jest wyróżnić najlepsze szkoły w całej Polsce, a także poszerzyć wiedzę uczniów oraz ich rodziców w temacie EWD. Program ma być także drogowskazem dla kandydatów, którzy są w trakcie podejmowania ważnej decyzji dotyczącej wyboru szkoły. EWD powinno być ważnym kryterium, na które szczególną uwagę zwrócić powinni kandydaci. W szczególności Ci, którzy chcą wybrać szkołę z perspektywą rozwoju, gdzie mogą poszerzać swoje dotychczas zdobyte umiejętności. Szkoły uczestniczące w Programie są idealnym miejscem dla każdego żądnego wiedzy, nowoczesnego, młodego człowieka, który chce realizować swoje marzenia, a także osiągać wszystkie wyznaczone cele.

Szczegóły

12 lipiec 2017

Odsłony: 3109

DYREKTOR SZKOŁY:	Dorota Sokołowska
JĘZYK POLSKI:	Emilia Bis Dorota Niezabitowska
JĘZYK ANGIELSKI:	Paulina Strzelecka Iwona Chylak
JĘZYK NIEMIECKI:	Agnieszka Niemirska Stanisława Borowiecka
MATEMATYKA:	Monika Filisińska Urszula Kwintal
GEOGRAFIA:	Bożena Chrobak
BIOLOGIA:	Urszula Papis
HISTORIA I WOS:	Dorota Sokołowska Bożena Kmieciak
WOK:	Dorota Niezabitowska
CHEMIA:	Wudarczyk Sławomir
FIZYKA:	Artur Molenda
WYCHOWANIE FIZYCZNE:	Artur Macierzyński Zbigniew Niemirski
PRZEDMIOTY ZAWODOWE:	Stanisław Gapys Maria Kucharczyk Grzegorz Frasuński Barbara Narewska
TECHNOLOGIA INFORMACYJNA:	Stanisław Gapys
EDUKACJA DLA BEZPIECZEŃSTWA :	Artur Macierzyński
RELIGIA:	ks. Tadeusz Żak
BIBLIOTEKARKA:	Jolanta Galińska
PEDAGOG SZKOLNY:	Urszula Papis
PRZEDMIOTY WOJSKOWE	płk dypl. Ryszard Młodzianowski
WYCHOWAWCA INTERNATU:	Elżbieta Wójcik Bożena Macieja Wioleta Rogulska Witold Gapys

 

Szczegóły

12 lipiec 2017

Odsłony: 1826

"Nauka w szkołach powinna być prowadzona w taki sposób, aby uczniowie uważali ją za cenny dar, a nie za ciężki obowiązek."

Albert Einstein

Celem naszej szkoły jest dobre przygotowanie uczniów do podjęcia nauki na wyższym etapie kształcenia, do samodzielnego życia w rodzinie i społeczeństwie. Będziemy nieustannie wspierać każdego ucznia, by mógł się harmonijnie rozwijać w wymiarze intelektualnym, psychicznym, społecznym, zdrowotnym, moralnym i duchowym, zgodnie z jego osobistymi potrzebami i możliwościami. Każdy uczeń jest dla nas jednakowo ważny i każdemu będziemy pomagać, by osiągnął sukces.

Młodzież naszego liceum kształci się pod opieką wysoko wykwalifikowanej kadry pedagogów, zgodnie z zainteresowaniami i przyszłym kierunkiem studiów,  objęci są także opieką pedagogiczną i psychologiczną. Zajęcia prowadzone są z wykorzystaniem najnowszych osiągnięć dydaktyki i metodyki.

Efekty nauki potwierdzają wysokie miejsca zajmowane na olimpiadach i konkursach przedmiotowych przez naszych uczniów oraz wyniki egzaminu maturalnego.

W życiu szkoły uczestniczą także rodzice uczniów, którzy wspólnie z nauczycielami i uczniami uczestniczyli w tworzeniu programu wychowawczego szkoły.

 

Szczegóły

12 lipiec 2017

Odsłony: 1985

Dr Helena Spoczyńska

"Nie byłoby szkoły średniej w Lipinach, gdyby nie światła inicjatywa córki tej wsi dr Heleny Spoczyńskiej, gdyby nie jej uparty entuzjazm i błogosławione ręce." (Ze "Słowa wstępnego" prof. Stanisława Pigonia)

Helena Spoczyńska urodziła się w 1896 roku w Lipinach w rodzinie Adama  i Julianny Spoczyńskich. Rodzice przyszłej dyrektorki szkoły lipińskiej doczekali się licznego potomstwa (mieli dziesięcioro dzieci), jednak tylko cztery córki dożyły sędziwego wieku. Były to Władysława, Aniela, Jadwiga i właśnie Helena. Państwo Spoczyńscy nie szczędzili pieniędzy na edukację swoich dzieci. Wysyłali swoje dzieci na kosztowne studia, do szkół położonych daleko od ich domu. Sami zajmowali się uprawą roli. Znali się na ziołach, zbierali je i suszyli. To w domu Spoczyńskich w Lipinach marzono o wybudowaniu na wsi szkoły.

Helena Spoczyńska początki nauki zdobyła w domu rodzicielskim. Uczył ją nie tylko ojciec Adam, ale także starsze rodzeństwo. Przez rok uczęszczała do szkoły parafialnej w Odrzywole i rok do szkoły prywatnej w Chlewiskach. Gdy miała 16 lat wyjechała do Warszawy, by uczyć się w Szkole Ochroniarek i Nauczycielek Ludowych Stefanii Marciszewskiej. Nauka w tej szkole stanowiła ważny etap w życiu Spoczyńskiej. To w niej zdobyła odpowiednie kwalifikacje, a także zapoznała się z nowymi prądami w pedagogice. Tutaj też nawiązała bliski kontakt z rodziną matematyka Wacława Jezierskiego (jego żona Irena, będzie później uczyć matematyki w lipińskiej szkole).

Po ukończeniu szkoły Marciszewskiej Helena Spoczyńska zdała dodatkowy egzamin w języku rosyjskim na nauczyciela szkoły powszechnej w V Gimnazjum w Warszawie.

W 1914 roku wybucha I wojna światowa. W Polsce rodzi się nadzieja na odzyskanie niepodległości. Całe patriotyczne społeczeństwo grupuje się razem i komunikuje. Trudne lata wojny Spoczyńska przebywa w rodzinnych Lipinach. Uczy w Brudzewicach i Skołatowie. Po odejściu Rosjan wspólnie z wójtem z Brudzewic Antonim Boguszem organizowała tam szkołę powszechną. Te cztery lata pracy pozwoliły jej zdobyć bezcenne doświadczenie, a także przekonać się, jak potrzebna jest szkoła w jej rodzinnej miejscowości. Rodzi się w jej głowie plan utworzenia placówki oświatowej w Lipinach.

Helena Spoczyńska w 1918 roku ma poczucie, że jej wykształcenie nie jest odpowiednie, dlatego wyjeżdża do Krakowa, aby tam kontynuować naukę. W tym celu zapisuje się na roczny kurs przygotowawczy do egzaminu eksternistycznego w Gimnazjum Nowodworskiego. W 1919 roku zdaje, w trybie eksternistycznym, przedmioty uzupełniające i otrzymuje świadectwo dojrzałości. Otwiera to przed nią szansę podjęcia studiów. I oto w we wrześniu tego samego roku Helena Spoczyńska staje się studentką Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wybrała wydział filozoficzny i filologię polską. Wybór ten został uwarunkowany całym uprzednim rozwojem przyszłej założycielki lipińskiej szkoły. Jej działalnością  na rzecz podnoszenia oświaty na wsi, jej pracą  w szkołach powszechnych, jej pragnieniami, aby swój wysiłek połączyć z wysiłkiem odbudowywania polskiej kultury w niepodległym państwie.

W 1920 roku Spoczyńska zaangażowała się pracę plebiscytową na Śląsku Opolskim. Na uczelni uzyskuje urlop dziekański i w sierpniu i wyrusza do wsi Wolny Kadłub (lub Stary Kadłub) w gminie Olesno. Tam organizuje nauczanie polskich dzieci. Reżyseruje przedstawienia, jasełka, czyta utwory polskich poetów, uczy polskich piosenek. Codziennie przemierza wiele kilometrów, odwiedzając wiele miejscowości, które objęła swoim działaniem. Śląsk opuszcza tuż po plebiscycie w 1921 roku.

Podczas studiów w Krakowie umacnia swoją przyjaźń z krajanem Janem Zieją, który był studentem teologii. W czasie studiów Spoczyńska należała również do Chrześcijańskiego Związku Akademików, co wywarło silne piętno na jej osobowości, szczególnie jeśli chodzi o życie religijne. Jako członkini tego związku brała udział w licznych zjazdach, dzięki którym mogła również lepiej poznawać swoją Ojczyznę.

W 1923 roku Helena Spoczyńska uzyskała absolutorium. Po nim mogła już wreszcie podjąć pracę. Jednakże dopełniła swoje kwalifikacje formalne przez zdanie egzaminu na nauczyciela szkół średnich przed Państwową Komisją Egzaminacyjną i przez uzyskanie tytułu doktora. Promotorem jej pracy był Ignacy Chrzanowski, a tytuł pracy brzmiał: „Mesjanizm Bronisława Trentowskiego”.

Jeszcze w czasie studiów w 1923 roku przyjęła pracę nauczycielki w niemieckim gimnazjum żeńskim w Chorzowie, który nazywał się wtedy jeszcze Królewską Hutą. Szkoła ta nie była łatwym miejscem pracy. Wiele uczennic bardzo słabo mówiło po polsku, a z reguły wszystkie posługiwały się gwarą śląską. Helena Spoczyńska była dla swoich podopiecznych niezwykle opiekuńcza, potrafiła znaleźć z nimi wspólny język, co zaowocowało później szybkim postępami w nauce. Spoczyńska jako polonistka również angażowała się w rozwój szkoły. Zorganizowała kółko Mickiewiczowskie, przygotowywała wycieczki do kina i teatru, a także do zabytków historycznych, miast i miasteczek upamiętnionych wydarzeniami historycznymi. Z jej inicjatywy powołano również Koło Przyjaciół Harcerstwa. W 1929 roku została wiceprzewodniczącą Zarządu Oddziału Śląskiego ZHP w Katowicach.

Początek II wojny światowej zastał Helenę Spoczyńską w podróży do Chorzowa. Pociąg, którym jechała, został zbombardowany. Spoczyńska nie dojechała już na Śląsk, udało jej się przedostać do Warszawy. Przeżyła obronę stolicy, kierując punktem żywnościowym, wydającym posiłki żołnierzom i uciekinierom spośród ludności cywilnej, która również szukała schronienia w Warszawie. Spoczyńska była świadkiem upadku stolicy.

W październiku 1939 roku wróciła do Chorzowa i zainicjowała tajne nauczanie swych uczennic, prowadziła podziemne akcje oświatowe, ale nie ograniczała się jedynie do tajnego nauczania. Helena Spoczyńska rozpoczęła również działalność konspiracyjną. Była jednym z redaktorów gazetki „Polska Żyje”. Jej działalnością zaczęło się wtedy interesować gestapo, dlatego  musiała uciekać do Krakowa. Tam, 12 grudnia 1939 roku podjęła bezpłatną pracę w Radzie Głównej Opiekuńczej. Włączyła się również w tajne nauczanie oraz pracę w konspiracji wojskowej.

W ciągu 8 miesięcy od wojny znalazła się w kolejnym miejscu: w Katowicach.  Tutaj również jej działalność nie spotykała się z akceptacją okupanta. Znowu musiała uciekać.

1 września 1940 roku Helena Spoczyńska powróciła do rodzinnych Lipin i od razu rzuciła się w wir pracy. Weszła w organizacyjną styczność z ruchem ludowym, została szefem oświatowym powiatu z ramienia Stronnictwa Ludowego, oficerem oświatowym Batalionów Chłopskich. Utworzyła również pierwszy komplet gimnazjalny tajnego gimnazjum i liceum w Lipinach z  uczniów, którzy pierwszą klasę gimnazjalną ukończyli jeszcze w 1939 roku. Jednocześnie powstał drugi komplet z tych, którzy rozpoczęli pierwszą klasę gimnazjalną. Utworzył się również trzeci komplet. W ten sposób powstawało dzieło jej życia: szkoła w Lipinach.

Na początku lekcje odbywały się oczywiście w domu Spoczyńskich, jak również w domach poszczególnych nauczycieli. To spowodowało, że uczniowie niejednokrotnie musieli jednego dnia przemierzać wiele kilometrów, aby uczestniczyć w zajęciach.

Oświata w czasie wojny nie stała na wysokim poziomie. Okupant zmienił program nauczania w szkole powszechnej i zmniejszył do minimum wymagania. To nie gwarantowało odpowiedniego przygotowania kandydatów do szkoły średniej. Dlatego Helena Spoczyńska powoływała komplety dokształcające w zakresie pełnego przedwojennego programu szkoły podstawowej. Takie komplety powstawały przy istniejących już szkołach, aby nie wzbudzać podejrzeń.

Cała nauka szkolna i egzaminy przebiegały pod znakiem wielkiej ostrożności. Szkoła była świetnie zakonspirowana. Mimo wszystko Helena Spoczyńska dbała o pełną dokumentację prowadzonej przez siebie placówki. Dbano szczególnie o protokoły z wszystkich egzaminów, na podstawie których miano wydawać po wojnie świadectwa. Przechowywano je w specjalnych zalakowanych butelkach i ukrywano w różnych miejscach.

Helena Spoczyńska wielką wagę przykładała nie tylko do samego procesu nauczania. Dbała również o proces wychowawczy swoich uczniów. Każdego swojego wychowanka traktowała jak jednostkę z jej powiązaniami rodzinnymi i społecznymi. Konspiracja przyczyniła się do niezwykłego zacieśniania się więzów między uczniami a nauczycielami. Stawali się oni jedną prawdziwą rodziną, podległą cały czas tym samym zagrożeniom i prześladowaniom. Tajna szkoła stawała się szkołą życia, szkołą charakterów, szkołą poszanowania pracy w ogóle. Dr Spoczyńska dbała o rozwój swoich wychowanków, podsuwała im książki nie wchodzące w skład kanonu lektur obowiązkowych (z czasem stworzono coś na kształt biblioteki), a także uczyła rzeczy praktycznych, takich jak umiejętność posługiwania się nożem i widelcem.

W marcu 1942 roku dr Helena Spoczyńska zapytała swoich wychowanków o ich plany na przyszłość. Wszyscy zgodnie powiedzieli, że mają zamiar kontynuować rozpoczętą naukę. Spoczyńska odpowiedziała wtedy, że jeśli przeżyje wojnę to dalej będzie szerzyć oświatę w swoich rodzinnych stronach. W jej sercu zrodziła się myśl o stworzeniu w Lipinach Wiejskiego Uniwersytetu Ludowego, który mógłby się zająć szerzeniem oświaty i kultury wśród młodzieży i dorosłych.

Po wojnie, gdy spora liczba osób myślała, że szkoła lipińska przestanie istnieć, Helena Spoczyńska rozpoczęła starania o utworzenie w Lipinach szkoły nauczycielskiej i gimnazjum. Dzięki jej zabiegom udało się utworzyć Państwowy Ośrodek Kształcenia Nauczycieli i Gimnazjum. Ten ośrodek był w pewnym stopniu realizacją marzeń dr Spoczyńskiej. Stworzyła szkołę, mającą wychować przyszłych nauczycieli – osób, dzięki którym można by było organizować prace w dalszej i bliższej okolicy. Przecież młodzież przychodziło do szkoły w Lipinach prosto od pługa. Rodzice nie nauczyli swych dzieci podstawowych zasad obycia, bo sami o nich nie wiele widzieli.  Trzeba było uczyć tę młodzież wszystkiego od początku, wychowywać ją od nowa, dać wszystko, co powinni dać rodzice, otoczenie, szkoła. Rozwiać przesądy i zabobony, wykorzenić kompleks niższości dziecka wiejskiego.

W 1945 roku pod koniec maja, Helena Spoczyńska udała się do Katowic. Zrobiła to zgodnie z pojawiającymi się komunikatami, które wzywały nauczycieli się nauczycieli do swych szkół. Trafiła do kuratorium w Katowicach, ponieważ została poinformowana, że nauczanie rozpoczęło jej chorzowskie gimnazjum. Kurator oznajmił, że jej miejsce jest już zajęte. Jednak dr Spoczyńska nie po to udała się na Śląsk, by wrócić do swojej poprzedniej pracy. Pojechała tam, by poinformować, dlaczego nie może tam ponownie zacząć uczyć. Decyzja o pozostaniu w Lipinach nie była dla niej łatwa, jak to mogłoby się wydawać. Z chorzowskim gimnazjum wiązały ją wspomnienia, kochała tych ludzi i tę młodzież. Jednak silniejsze więzy łączyły ją z Lipinami. To tu mogła zrealizować swoje największe marzenie: wybudowanie szkoły w rodzinnej miejscowości.

Helena Spoczyńska była osobą, która potrafiła  zmobilizować wokół siebie aktywne jednostki. To pozwoliło jej zgrupować dobrych nauczycieli z grona przedwojennych uczniów i znajomych. Podobnie z uczniów tajnego gimnazjum i liceum miała grupę osób pomagających jej w najrozmaitszych pracach.

W 1950 roku utworzony przez nią Ośrodek Kształcenia Nauczycieli przekształca się w Liceum Administracyjno-Handlowe. Pojawiają się pogłoski o możliwej likwidacji szkoły w Lipinach. Dzięki licznym zabiegom dr Spoczyńskiej szkołę udaje się utrzymać, a w 1953 roku przekształcić ponownie w Technikum CRS „Samopomoc Chłopska”.

Praca pedagogiczna i wychowawcza Heleny Spoczyńskiej nie były jednak pasmem ciągłych sukcesów. Szkoła zyskała miano „czerwonej”, ze względu na dość liberalne podejście do dogmatów kościelnych. Określanie szkoły mianem komunistycznej spowodowało, że coraz mniej osób chciało pomagać przy jej rozbudowie. Mimo wszystko udało się jednak Spoczyńskiej skupić wokół siebie wielu życzliwych ludzi. Rozpoczęła się również nagonka na dyrektorkę lipińskiej szkoły. Zaczęto ją określać mianem „wroga klasowego”. Do szkoły zaczęły przyjeżdżać liczne delegacje z kuratorium i CRS na hospitacje, by wykryć działalność antypaństwową i antysocjalistyczną oraz różnych nieprawidłowości w sferze gospodarczej czy finansowej.

W 1955 roku Helena Spoczyńska została zwolniona ze stanowiska dyrektora szkoły. Wywołało to natychmiastową reakcję wśród okolicznej ludności. Sprawa trafiła do władz najwyższych i wymówienie cofnięto. Na tym jednak kłopoty się nie kończyły. Dr Spoczyńska musiała kontrolować swoje wypowiedzi i postępowanie, by uniknąć kolejnych problemów.

W 1965 roku został zorganizowany zjazd absolwentów szkoły lipińskiej, podczas którego Spoczyńska została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Cały ten czas trwała również budowa budynku szkolnego. W 1967 roku zostały oddane dwa domy przeznaczone na mieszkania dla nauczycieli. Wywołało to ogromną radość u dyrektorki.

Wszystkie kłopoty związane z utworzeniem i utrzymaniem szkoły poważnie odbiły się na zdrowiu dr Spoczyńskiej. Mimo wszystko wśród wielu trudności, zmartwień, wywołanych działaniami ludzi jej nieprzyjaznych miała ona zawsze dla swych nauczycieli uprzejmą troskliwość, dla młodzieży uśmiech i serce. Wśród niekończących się działań zawsze miała czas na zajmowanie się troskami swych wychowanków i na kształtowanie ich postaw i przeżyć.

Helena Spoczyńska nie doczekała końca budowy szkoły. Zmarła 27 listopada 1968 roku. Śmierć zastała ją w pracy. W przerwie, między dopiero co zakończoną lekcją a radą pedagogiczną, chciała zatelefonować i tak znalezioną ją martwą ze słuchawką w ręku. Tak zakończyła swą pięćdziesięcioletnią pracę pedagogiczną i dwadzieścia osiem lat działalności w Lipinach.

oprac. tekstu: mgr Joanna Kopytowska

absolwentka LO w Lipinach, rocznik 2006-2009

Tekst powstał na podstawie książki Tadeusz Nowackiego „Życie pracowite Heleny Spoczyńskiej”

Ważniejsze daty z życia Heleny Spoczyńskiej

 

• 1896 - Dnia 27 lutego urodziła się Helena Spoczyńska, jako córka Adama Spoczyńskiego i Julianny z Frasuńskich, w Lipinach, gm. Odrzywół, pow. Opoczno, woj. Kieleckie.
• 1912 - Wyjazd do Warszawy do Seminarium Ochroniarek i Nauczycielek Ludowych, prowadzonego przez Stefanię Marciszewską.
• 1914 - Uzyskanie świadectwa końcowego z Seminarium Ochroniarek i Nauczycielek Ludowych. Złożenie egzaminu w V Gimnazjum w Warszawie na nauczyciela szkoły powszechnej. Powrót do Lipin. Nauczanie w szkołach powszechnych.
• 1918 - Wyjazd na studia do Krakowa.
• 1919 - Uzyskanie świadectwa dojrzałości do studiów wyższych przez zdanie egzaminu eksternistycznego w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie.
• 1923 - Podjęcie pracy nauczycielki w Miejskim Gimnazjum im. Królowej Wandy w Królewskiej Hucie. 1 października zostaje członkiem Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych. 12 grudnia zapisuje się do Polskiego Związku Zachodniego.
• 1926 - Uzyskanie tytułu dra filozofii i dyplomu nauczyciela szkoły średniej.
• 1928 - Uczestniczy w Kongresie Ligi Nowego Wychowania w Danii i Szwecji. Otrzymuje 3 grudnia Medal 10-lecia Odzyskania Niepodległości.
• 1931 - 9 listopada otrzymuje Srebrny Krzyż Zasługi.
• 1934 - 22 grudnia otrzymuję Odznakę Sportową.
• 1936 - 1 października zostaje członkiem Związku Kobiet z Wyższym Wykształceniem.
• 1938 - 1 stycznia otrzymuje Medal Brązowy za Długoletnią Służbę.
• 1939 - Wrzesień przebywa w oblężonej Warszawie. W październiku wraca do Chorzowa, organizuje tajne nauczanie i angażuje się w prace konspiracyjne ZWZ. 12 grudnia zagrożona przez Gestapo przenosi się z Chorzowa do Krakowa, organizuje pomoc dla wysiedlonych ze Śląska.
• 1940 - 24 kwietnia opuszcza Kraków na skutek aresztowań w Jej grupie i uczy na wsi podkrakowskie. Rozpoczyna organizację Tajnego Gimnazjum i Liceum w Lipinach, pow. Opoczno. 1 listopada tego roku zapisuje się do Związku Nauczycielstwa Polskiego. Pracuje w ruchu poru, jest członkiem Stronnictwa Ludowego i Batalionów Chłopskich.
• 1945 - Zakończenie prac Tajnego Gimnazjum i Liceum. Początek organizowania Państwowego Ośrodka Kształcenia Nauczycieli w Lipinach. Wybudowano przy pomocy rodziców i uczniów pierwszy drewniany budynek dla szkoły.
• 1947 - Wybudowali drugi budynek dla szkoły. Uczestnictwo w konkursie pedagogicznym w Jeleniej Górze.
• 1948 - Uczestnictwo w konkursie pedagogicznym w Zakopanym.
• 1949 - Pierwsze matury Liceum Pedagogicznego. Organizacja Liceum Administracyjno-Handlowego na miejsce zlikwidowanego Ośrodka Kształcenia Nauczycieli
• 1950 - 12 czerwca odbywa się w 10-lecie Szkoły Zjazd absolwentów. Uczestniczyło 56 osób.. Zestawienie poniemieckiego baraku, który stał się głównym budynkiem szkolnym do 1968r.
• 1953 - Przyjęcie szkoły przez Centralę Rolniczą Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”
• 1955 - 6 czerwca odbył się II Zjazd wychowanków. W Zjeździe uczestniczyło ok. 160 osób. Wymówienie pracy dr Heleny Spoczyńskiej, cofnięcie na skutek wielu interwencji.
• 1958 - Helena Spoczyńska Helena Spoczyńska zostaje odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
• 1961 - Helena Spoczyńska meczy serce w Krakowie. W lipcu wyjeżdża na wczasy do Bułgarii.
• 1962 - Helena Spoczyńska uczestniczy jako była nauczycielka Szkoły w Zjeździe Wychowanek na 40-lecie Gimnazjum i Liceum im. Królowej Wandy w Chorzowie.
• 1965 - 28 sierpnia odbył się III Zjazd wychowanków. Helena Spoczyńska zostaje udekorowana Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez gen. Dyw. Mieczysława Moczara. Szkoła na 25-lecie otrzymuje sztandar , ufundowany przez wychowanków. W Zjeździe wzięło udział 480 osób.
• 1968 - 27 listopada umiera Helena Spoczyńska, przyjaciel młodzieży,  krzewicielka oświaty na wsi, działaczka Stronnictwa Ludowego.

Szczegóły

12 lipiec 2017

Odsłony: 2038

U góry: dr Helena Spoczyńska (1940 - 1968) - założycielka Szkoły w Lipinach i jej pierwsza dyrektorka. Niżej: pozostali dyrektorzy (od lewej): Zenon Sas (1968-1972), Henryk Gąsiorowski (1972 - 1986), Jadwiga Melka (1986 - 1998), Mirosław Mijał (od 1998)

 

Szkoła dawniej	Szkoła dziś

 

O lipińskiej szkole powstało wiele określeń, oddających jej charakter. A więc jest to szkoła niezwykła, szkoła na leśnej polania, narodzona w konspiracji, że jest patriotyczna i ludowa, że ma coś w sobie z Uniwersytetu Ludowego. Że budowana była :od murawy?, a razem z dr Heleną Spoczyńską budowali ją chłopi; że to szkoła środowiskowa, kuźnia kadr dla instytucji, działających w środowisku wiejskim, że wreszcie przypomina angielskie szkoły, wkomponowane w krajobraz.?

Stanisław Bielski

Pierwsze zajęcia w Lipinach w okresie dwudziestolecia między wojennego odbyły się pod koniec września 1940 roku w domu założycielki szkoły dr Heleny Spoczyńskiej, szkołę wówczas nazwano Tajne Gimnazjum i Liceum Powiatu Opoczyńskiego w Lipinach.

W 1945 roku Tajne Gimnazjum i Liceum zakończyło swoją działalność w ramach powstania Państwowego Ośrodka Kształcenia Nauczycieli w Lipinach. Powstał również pierwszy drewniany budynek dla szkoły który wybudowano przy pomocy rodziców i uczniów, dwa lata później szkoła doczekała się kolejnego budynku.

W 1949 roku utworzono Państwowe Liceum Administracyjno ? Handlowego w miejsce zlikwidowanego Ośrodka Kształcenia Nauczycieli. Przejęcie szkoły przez Centralę Rolniczą Spółdzielni ?Samopomoc Chłopska?. Odbywały się również zjazdy wychowanków, wybudowano barak z przeznaczeniem na internat oraz stołówkę z piętrem mieszkalnym dla nauczycieli.

W roku 1960 utworzone zostało Liceum Ekonomiczne które po siedmiu latach zostało zmienione na Zespół Szkół Zawodowych CRS "Samopomoc Chłopska". Rok 1968 był pamiętnym dniem dla szkoły gdyż zmarła założycielka i dyrektorka szkoły dr Helena Spoczyńska. Szkoła, co jest zrozumiałe, prowadziła bardzo szeroką korespondencję, były wdzięcznym tematem dla prasy. Do Lipin przyjeżdżali na spotkanie z młodzieżą i nauczycielami znamienici ludzie: pisarze, aktorzy, muzycy, malarze, śpiewacy, dziennikarze. W ?Złotej księdze? ? kronice szkoły pozostały ślady ich pobytu w Lipinach. W ciągu tych długich lat nazbierało się w szkole wiele dyplomów, pism pochwalnych, odznaczeń i odznak.

W 1970 roku nadano szkole imienia dr Heleny Spoczyńskiej. Dwadzieścia lat minęło gdy szkoła zmieniła nazwę na Zespół Szkół Ekonomicznych im. H. Spoczyńskiej którą nosi po dziś dzień. W tym roku także została przejęta Szkoła pod nadzór i finansowanie przez Kuratorium Oświaty i Wychowania w Radomiu i później przez samorząd powiatowy w Przysusze.

W latach 2000 ? 2005 odbyły się VIII i IX zjazd absolwentów.

Szczegóły

12 lipiec 2017

Odsłony: 2264

Szkoła jest położona w miejscowości Lipiny, z lewej strony drogi Końskie - Drzewica - Nowe Miasto - Warszawa w odległości 4 km od Odrzywołu. Jadąc w kierunku Warszawy, tuż za Odrzywołem w Wysokinie, po prawej stronie drogi, znajduje się zielona tablica - strzałka skierowana w lewo, informująca o 3,5 km odległości do Lipin. Szkołę ze wszystkich stron otacza las. To otoczenie i znaczna odległość od większych miast stwarza niezwykle korzystne warunki do nauki i wypoczynku. Niewiele jest w Polsce szkół średnich, które mogłyby zaoferować młodzieży tak korzystne warunki.

Szkoła dysponuje odpowiednią bazą materialną. Stanowią ją:

• budynki dydaktyczne,
• internat z ponad 200 miejscami noclegowymi,
• stołówka,
• dwie pracownie komputerowe - jedna otrzymana w 2005 roku z EFS wraz z centrum multimedialnym i druga z siecią NOVELL NETWARE (obie z szybkim dostępem do INTERNETU),
• biblioteka z dostępem do INTERNETU,
• centrum multimedialne z szybkim dostępem do internetu,
• sala gimnastyczna z pełnowymiarowym boiskiem do koszykówki,
• siłownia.

Budynek szkolny - dzięki systematycznym remontom - jest dobrze utrzymany, ma estetyczny wygląd i piękne otoczenie.